Njeriu nuk është një trup që ka një shpirt, por njeriu është një shpirt që i është huazuar një trup për jetën tokësore në mënyrë që të realizojë misionin e shpirtit në tokë. Për këtë, shpirti përdor trupin si mjet. Shpirti i njeriut i jep jetë trupit. Shpirti është dielli që ndriçon trupin dhe e ushqen atë. Shpirti jeton dhe punon përmes trupit për një jetë të tërë.
Edukimi shpirtëror është themeli i të gjithave dhe qëllimi më i lartë i njerëzimit përmes të cilit njeriu përvetëson përsosmërinë. Është baza thelbësore dhe më e rëndësishmja e gjitha edukimeve.
Edukimit shpirtëror është jashtzakonisht i rëndësishë dhe është pikërisht ky edukim shpirëror ai që ka shtyer përpara botën.
Suksesi ka shumë përbërës, siç janë suksesi material, shëndeti, energjia, marrëdhënia përmbushëse, liria krijuese, stabiliteti emocional dhe shpirtëror, mirëqenia dhe paqja e mendjes.
Por edhe nëse i shijojmë të gjitha këto gjëra, do të mbetemi të paplotësuar, përveç nëse ushqejmë farat e hyjnisë në ne. Çdo gjë që zhvillohet ka nevojë për ushqim. Shpirti i njeriut, i cili është qëllimi kryesor i krijimit, gjithashtu duhet të ushqehet për të arritur qëllimin e tij këtu në tokë.
Secili nga ne, kur kemi lindur, mori një urdhër nga forca e padukshme në rrugën për në tokë. Pra, qëllimi i secilit prej nesh është ta njohim këtë detyrë, ta zbulojmë dhe ta realizojmë. Pra, secili nga ne ka për detyrë të gjej dhe ndjekë vetë detyrën e tij jetësore. Vetëm kështu ka kuptim jeta në tokë.
Ky urdhër mund të kuptohet edhe si hyjni në ne, e cila përmbahet në formën e një mikrobi. Dhe kjo hyjni dëshiron të realizohet plotësisht.
Kështu që suksesi i vërtetë është shpalosja e hyjnisë në ne. Është perceptimi i hyjnisë, pavarësisht se ku jemi, pa marrë parasysh atë që perceptojmë - në sytë e një fëmije, bukurinë e një luleje, gjatë fluturimit të një zogu. Kur e shohim jetën tonë si një shprehje e mrekullueshme e hyjnisë, jo vetëm herë pas here, por vazhdimisht, shohim kuptimin e vërtetë të suksesit.
Gjithë krijimi, gjithçka që ekziston në botën (fizike) ishte dikur e padukshme. Pra, gjithçka që nuk ekzistonte dhe ishte e padukshme ishte thjesht një ide në mendjet e njerëzve, pra nuk ishte e manifestuar. Gjithçka që shikojmë vjen nga e panjohura. Trupi ynë, universi material, gjithçka dhe çdogjë që përcëptojmë përmes shqisave tona është shndërrimi i të panjohurës apo e të padukshëmes në diçka që të njohur apo të dukshme.
Ja disa shembuj:
Nga ideja për të ndërtuar një shtëpi (e padukshme, e pa manifestuar) bëhet një shtëpi e vërtetë (manifestohet, bëhet e dukshme) dhe njerëzit mund të jetojnë në të.
Nga ideja pë ndërtimin e një ure (e padukshme, e pa manifestuar) bëhet një urë e vërtetë (manifestohet, bëhet e dukshme) dhe jeta e njerëzve bëhet më e lehtë.
Nga një ide për të shëruar një sëmundje (e padukshme, e pa manifestuar) zbulohen metoda dhe sëmundjet shërohen (manifestohen, bëhen të dukshme) dhe jeta e njeriut mund të shpëtohet.
Nga një ide për të zgjidhur një problem më lehtë (e padukshme, e pa manifestuar) zbulohen metodat dhe problemet zgjidhen më lehtë (manifestohet, bëhet e dukshme) dhe njerëzit ndihmohen me të.
Nga një ide për t'i bërë resurset e vendeve të varfra të dobishme për botën dhe në këtë mënyrë të krijojnë vende pune në këto vende më të varfra (e padukshme, e pa manifestuar) në këto vende krijohen vende punë, varfëria ulet, njerëzit nuk kanë pse të ikin nga vendet e tyre, nuk ka probleme me refugjatë etj (manifestohet, bëhet i dukshëm).
Etj...
Kjo do të thotë që idetë (e padukshme, të pa manifestuara) nga sfera shpirtërore, bëhen realitet (manifestohen, bëhen të dukshëm) përmes trupit tonë. Nga një ide për të ndërtuar një shtëpi, ne e përdorim trupin si mjet për të realizuar idenë, në këtë rast për të ndërtuar shtëpinë.
"Shpirti i njeriut është dielli, i cili shkëlqen trupin e tij dhe i jep ushqimin atij".
Shpirti i njeriut shfaqet në botën e dukshme me formimin e trupit. Është shpirti që gjallëron trupin me forcën e vet dhe e pajis me aftësitë e veta. Shpirti jeton dhe punon përmes trupit për një jetë të tërë. Shpirti duhet të mësojë të marrë nga mbretëria shpirtërore (fuqia e padukshme) (të marrë ide) dhe të realizojë atë që është marrë (ideja) në mbretërinë materiale (d.m.th. për ta bërë atë të dukshme në botë). Dhe në këtë proces realizimi (d.m.th. nga i padukshëm në i dukshëm) shpirti përdor trupin si mjet (dhe për këtë arsye shëndeti fizik - d.m.th. edukimi shëndetësor - është i domosdoshëm në mënyrë që trupi t’i shërbejë shpirtit dhe kështu idetë e shpirtit të mund të realizohen bëhen të dukshme).
Kur shpirti gjen hyrjen në sferën më të lartë të shpirtit (fuqia e padukshme) dhe bëhet pjesë e bekimeve, fuqive dhe aftësive të tij, atëher trupi do ti shërbejë shpirtit . Shpirti tani ka aftësinë për të vënë në praktikë realitete mendore-shpirtërore të marra duke përdorur mjetin "trup". Kjo krijon vepra të pastra, zbulime të mëdha dhe zhvillime të dobishme për të gjithë njerëzimin.
Në mënyrë që të shfaqen vepra të tilla të pastra dhe zbulime të mëdha, shpirti duhet të mësojë, siç thashë, të marrë nga sfera shpirtërore (fuqia e padukshme) (të marrë ide) dhe të realizojë atë që është marrë (idenë) në fushën materiale (d.m.th. për ta bërë atë të dukshme në botë).
Dhe për këtë është i nevojshëm edukimi shpirtëror.
Meditimi është (ndër tjera) një formë me të cilën mund të rritemi shpirtërisht. Meditimi është çelësi për portat e sekreteve (ideve). Në këtë gjendje, njeriu çliron veten e tij. Në këtë gjendje ai tërhiqet nga të gjitha gjërat në botën e jashtme. Në këtë gjendje subjektive, ai zhytet në detin e jetës shpirtërore dhe mund të zbulojë sekretet e gjërave në vetvete. Për ta ilustruar këtë, le ti imagjinojmë njerëzit sikur janë të pajisur me dy lloje të shikimit: kur përdoret vizioni i brendshëm, syri i jashtëm nuk sheh.
Kjo aftësi krijon arte dhe shkenca nga fusha e padukshme. Përmes kësaj gjendje meditative bëhen të mundur shpikjet dhe krijimi i ndërmarrjet të mëdhar. Janë pastaj këto shpikje dhe ndërmarrje që ju mundëson qeverive të punojnë pa probleme. Kjo mendje ka fuqinë për të zbuluar; ajo përqafon të gjitha gjërat. Të gjitha këto paraqitje të mrekullueshme, shpikje shkencore, ndërmarrje të mëdha dhe ngjarje të rëndësishme historike që ju dini mund t'i atribuohen atij (meditimit). Nga zona e padukshme dhe e fshehur, ai i çoi ata në nivelin e të dukshmes përmes fuqisë shpirtërore. Kështu njeriu është në tokë, por ai bën zbulime në qiell. Ai nxjerr përfundime për gjëra të panjohura nga fakte të njohura, domethënë nga ato që janë të njohura dhe të dukshme. Për shembull, ai është në këtë gjysmë të tokës, por si Kolombo, përmes fuqisë së mendjes së tij, ai zbulon gjysmën tjetër, Amerikën, e cila më parë ishte e panjohur. Shkencat, artet, shpikjet, tregtitë dhe zbulimet e realiteteve janë rezultatet e kësaj fuqie shpirtërore. Kjo fuqi përqafon të gjitha gjërat, realizon realitetin e tyre, zbulon sekretet e fshehura të krijimit dhe i kontrollon ato përmes kësaj njohjeje. Madje kupton gjëra që nuk ekzistojnë nga jashtë, d.m.th., realitete shpirtërore që nuk janë të perceptueshme me shqisat dhe nuk kanë ekzistencë të jashtme, sepse ato janë të padukshme; ajo përqafon mendjen, shpirtin, cilësitë, karakterin, dashurinë dhe vuajtjen e njeriut, të gjitha këto janë realitete shpirtërore. Për më tepër, këto shkenca ekzistuese, arte, ligje dhe shpikje të panumërta njerëzore dikur ishin sekrete të padukshme, enigmatike dhe të fshehura; ishte vetëm fuqia njerëzore gjithëpërfshirëse që i zbuloi dhe i solli ato nga të fshehtat në nivelin e të dukshmes. Për shembull, telegrafia, fotografia, fonografia dhe të gjitha këto shpikje dhe arte të mrekullueshme ishin sekrete të fshehura: Realiteti njerëzor i zbuloi ato dhe e bëri të padukshmën të dukshme. Kishte madje një kohë kur veçantia e këtij hekuri këtu - madje edhe të gjitha metalet - ishte një sekret i fshehur; njerëzit e zbuluan këtë metal dhe e përpunuan atë në këtë formë industriale. Është njësoj me të gjitha shpikjet dhe zbulimet e tjera njerëzore që janë të panumërta.
Të gjitha shkencat, artet, mrekullitë, institucionet, zbulimet, ndërmarrjet dhe të gjitha njohuritë vijnë nga fuqia hyjnore e aplikuar përmes shpirtit të pajisur me arsye. Kishte një kohë kur kishte enigma të pazgjidhura dhe sekrete të fshehura; shpirti i pajisur me arsye e zbuloi gradualisht dhe e solli atë nga zona e padukshme dhe e fshehur në nivelin e të dukshmes. Ky është fakulteti më i madh i fuqisë mendore në botën natyrore, i cili, duke lartësuar lartësitë e tij më të larta, njeh realitetet, veçantitë dhe efektet e të gjitha të krijuarave.
Burimet e artikullit:
-
コメント